Η αλήθεια
είναι ότι τη σχεδιάζαμε καιρό αυτή την εξόρμηση, αλλά δε μας έβγαινε…
Τελικά αποφασίσαμε
ένα Σάββατο του Αυγούστου να πάρουμε το πλοίο της γραμμής για Αίγινα. Πολύς
κόσμος στην προκυμαία, κίνηση, οπότε αποφασίζουμε να πιούμε ένα καφέ μέχρι να
ηρεμήσει η κατάσταση. Παίρνουμε τον παραλιακό δρόμο για Σουβάλα – Βάγια. Έχουμε
ήδη σταματήσει 2 φορές για ένα σύντομο μπανάκι στα ομολογουμένως πολύ ρηχά νερά
του νησιού. Από μακριά φαίνεται να χαλάει ο καιρός αλλά δεν ανησυχούμε. Επόμενη
στάση στο ναό της Αφαίας, ανηφορίζοντας αργά και σταθερά μετά τη Βάγια. Στο
τσακ χάνουμε την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο (λόγω ωραρίου) και αποφασίζουμε
να κατηφορίσουμε Αγ. Μαρίνα και να κυκλώσουμε τη διαδρομή μας μέσω Κοντού. 
Στην
Αγ. Μαρίνα έχει βγάλει ήδη αέρα και τα μαύρα σύννεφα έχουν φτάσει πολύ
απειλητικά κοντά μας. Είμαστε 50-50 αν
θα πρέπει να περιμένουμε ή να συνεχίσουμε την πορεία μας για την πόλη της
Αίγινας. Τελικά οι πρώτες σταγόνες, μας παρατείνουν την παραμονή μας στο χωριό
και θα γλυτώσουμε ένα μπουρίνι που θα διαρκέσει 1 ώρα, που θα πλημυρίσει το
χωριό και θα προκαλέσει ακόμα και πτώση δέντρων. Η ώρα έχει περάσει, δεν
προλαβαίνουμε το πλοίο της επιστροφής, οπότε αργά το απόγευμα και με φώτα θα
επιστρέψουμε στην πόλη της Αίγινας. 
Η
πρωινή διαδρομή θα μας φανεί χρήσιμη και στο μέρος της αναγκαστικής
διανυκτέρευσης. Οπότε μετά από ένα σύντομη γνωριμία με το night clubbing της πόλης θα καταλύσουμε στον περίβολο
ξωκκλησιού στο βόρειο κομμάτι του νησιού. Την άλλη μέρα, και αφού η νύχτα αποδείχτηκε
πολύ δροσερή, ελλείψει ζεστών ρούχων, αποφασίστηκε μια πιο χαλαρή διαδρομή προς
την Πέρδικα με τη θέα στο νησάκι Μονή και επιστροφή από τα ίδια για το λιμάνι.
Συνολικά και
τις δυο μέρες, το κοντερ έγραψε 62 km και
καθαρές ώρες πορείας 4:55:00.
